Ceramika dentystyczna i porcelana należą do materiałów stosowanych w stomatologii. Składają się one z dwóch rodzajów materiałów: metali i polimerów. Pochodzą one od greckiego słowa "keramos" i oznaczają "ziemię". Niektóre rodzaje są mocniejsze od innych. Na przykład cyrkon jest znacznie mocniejszy niż inne rodzaje ceramiki. Ponadto cyrkon ma zwiększoną odporność na przebarwienia i korozję.
Jeden z rodzajów ceramiki stomatologicznej to ceramika prasowalna. Jest ona wykonana z wlewek szklano-ceramicznych o trzech stopniach nieprzezierności i jest dostępna w dwóch rozmiarach. Wlewki zawierają tlenki metali, które imitują naturalny kolor zębów. Są one również bardzo wytrzymałe, wykazując wytrzymałość 400 MPa. Porcelana nadaje się również do stosowania w zębach przednich i przedtrzonowych, a także w mostach i pojedynczych koronach. Można ją wypalać w celu uzyskania efektu przezierności szkliwa.
Ceramika stomatologiczna różni się od ceramiki konwencjonalnej wyglądem i właściwościami biomechanicznymi. Zaletą ceramiki stomatologicznej jest naturalna estetyka i biokompatybilność, jednak może być ona podatna na ścieranie. Ceramika stomatologiczna ma wyższą fazę krystaliczną niż porcelana szklista, co poprawia właściwości mechaniczne i zmienia estetykę. Z drugiej strony porcelana niekrystaliczna jest słabsza i bardziej krucha i często jest wytwarzana na metalowym rdzeniu.
Istnieją dwa podstawowe rodzaje porcelany: skaleniowa i krystaliczna. W obu przypadkach skład porcelany jest różny, ale podstawowym materiałem jest tlenek krzemu. Atomy krzemu łączą się z czterema atomami tlenu w strukturę tetraedryczną. Atomy te wchodzą w przestrzenie pomiędzy innymi cząsteczkami. Sieć krzemowo-tlenowa tworzy porcelanę dentystyczną. Każda jednostka krzemowa składa się z pojedynczego atomu krzemu.
Ceramika dentystyczna jest często klasyfikowana na podstawie składu i metod obróbki, ale nie istnieje jedna uniwersalna klasyfikacja. Na rynku często pojawiają się nowsze materiały, a ich klasyfikacja zmienia się wraz z wprowadzaniem przez producentów nowych formuł i technologii. Przy wyborze materiału klinicyści powinni zawsze brać pod uwagę potrzeby kliniczne swoich pacjentów. W przeszłości w 1922 r. ukazała się książka History of dentistry: a Practical Treatise For Dental Students and Practitioners autorstwa Taylora JA. Można tam również znaleźć kilka artykułów i odniesień do tego materiału.
Proces spiekania polega na wykorzystaniu utlenionego metalu lub porcelany. Metal ten jest następnie podgrzewany w temperaturze od 870 do 1370 stopni Celsjusza. W wyniku tego cząsteczki porcelany topią się na granicach i spoiwie metalu. Struktury porcelanowe kurczą się o około trzydzieści do czterdziestu procent, a następnie tworzone są dodatkowe warstwy symulujące zębinę i szkliwo. Porcelana korpusu ma większą gęstość przezroczystości niż porcelana sieczna.
Inną metodą wykonywania uzupełnień protetycznych w kolorze zębów jest system CEREC. CEREC jest alternatywą dla tradycyjnego procesu opartego na materiałach ceramicznych, wykonywanego w gabinecie. Proces ten rozpoczyna się od wykonania zaokrąglonego, dobrze zwężającego się uzupełnienia, które w jamie ustnej pacjenta umieszczane jest w proszku kontrastowym z dwutlenku tytanu. Następnie cyfrowa kamera na podczerwień o wysokiej rozdzielczości rejestruje obraz i tworzy trójwymiarowy wycisk optyczny na komputerze. Gdy obraz jest już gotowy, stomatolog może nim manipulować przed przystąpieniem do opracowania uzupełnienia. Po wybraniu odcienia porcelany komputer informuje system CEREC, który blok porcelany lub kompozytu należy użyć do wykonania uzupełnienia. System CEREC frezuje porcelanową lub kompozytową odbudowę zgodnie z dokładnymi specyfikacjami projektu komputerowego.
Innym rodzajem korony wykonanej z ceramiki stomatologicznej i porcelany jest korona pełnoceramiczna-porcelanowa. Koronka ta najbardziej przypomina wyglądem naturalny ząb. Jeśli jednak uszkodzony ząb jest pęknięty, stomatolog może zastąpić go nowym. Koszt uzupełnienia zależy od materiałów użytych do zabiegu. Jeśli nie uda się odtworzyć oryginalnej porcelany, do odbudowy można użyć żywicy kompozytowej.
Jeśli masz uszkodzone zęby i potrzebujesz korony, możesz rozważyć wykonanie korony metalowej napalanej na porcelanę. Korony te łączą w sobie piękno porcelany z trwałością i wytrzymałością metalu. Korony porcelanowe mogą mieć dłuższą trwałość, ale przed ich wykonaniem należy zapytać stomatologa. W międzyczasie należy umówić się na wizytę w celu odbudowy zębów. Korony metalowe osadzone na porcelanie mają wiele zalet.
Korona porcelanowo-ceramiczna jest trwalsza niż korona metalowa, ale z czasem może ulec odpryśnięciu, pęknięciu lub złamaniu. Jeżeli szlifujesz zęby wokół korony, jest bardziej prawdopodobne, że ulegnie ona złamaniu. Korona ceramiczna może również z czasem ulec wyszczerbieniu lub pęknięciu, tracąc swój kosmetyczny wygląd. W takim przypadku konieczna będzie nowa korona. Może to kosztować setki dolarów. Wybór pomiędzy koronami ceramicznymi a porcelanowymi zależy więc od indywidualnych potrzeb pacjenta i stanu jego uzębienia.
